VARFËRIA e vërtetë, ndodhet në zemrën e shkretë”!

Shkon një punëtor tek një farmaci dhe i drejtohet farmacistit:
A keni një ilac për çimento?!
Me një të qeshur ironike, farmacisti ia kthen:
Po kemi, madje kemi ilac edhe për gura edhe për hekura. Kemi dy lloje, një të shkëlqyer që vjen nga jashtë, dhe një normal, prodhim vendi. Ti ke deshiron?!
Punetori tha: Me jep atë të shkëlqyerin që vjen nga jashtë!
-Po të them që në fillim që ajo që kërkon është e shtrenjtë, por ti si të duash: vazhdonte talljen e tij farmacisti ndaj punetorit.
Në ato momente punëtori ngriti doren dhe tha: Unë jam punëtor çimentoje… duart e mia janë çarë dhe acaruar prej saj, dhe nuk mundem të përkëdhel fytyrën e vajzës sime të vogël pasi kam frikë se e lëndoj atë, prandaj nëse e ke me të vërtetë atë lloj ilaci ma jep dhe unë inshaAllah do të ta paguaj cmimin e saj sado që të jetë!
Në ato momente farmacistit i ngriu buzëqeshja në fytyrë dhe fjalët i ngecën ne grykë… ju kujtuan femijët e tij që kishte aq kohë që nuk i ledhatonte e nuk i përkëdhelte, e aty kuptoi që varferia nuk është ajo çka njerëzit posedojnë ne xhepa, por ajo çka posedojnë në zemra!!!