“Kur njerëzit e quanin Sulltan Abdulhamidin ‘Sundimtar të Mekkes dhe Medines’, ai thoshte: ‘Unë s’jam askush, pos një shërbëtor i Mekkes dhe Medines’.

Kur e filloi projektin hekurudhor të Hixhazit në Medine, i urdhëroi punëtorët t’i mbështjellin fundet e çekanëve të tyre me lëkurë, në mënyrë që të mos bënin zhurmë – sepse ai frikësohej ta shqetësonte Resulullahun (salallahu ‘alejhi ve selem). Gjithashtu, binarët e trenit ishin të mbuluara me një material të veçantë, që ndalonte zhurmë të tepërt. Dhe, e gjithë puna e rëndë ishte bërë jashtë qytetit, nga edebi për Zotërinë e Medines.

Osmanët thonin: ‘Resulullahu (salallahu ‘alejhi ve selem) është i gjallë, ndërsa ne jemi të vdekur’!”

– Shejh Muhammed Eslem