Një njeri i pjekur, intelektual, i vetëdijshëm, kërkon vazhdimisht qëllimin e jetës. Në sajë të evoluimit të botës sonë të ndodhur në këta dy shekujt e fundit, ne kemi pranuar si shtyllë të jetës konceptin përgjithësues të edukimit. Si pasojë, shumë nga njerëzit mendojnë që arritja e një edukimi të përsosur dhe krijimi i një sensi të respektit përmbushë atë qëllim.

Pa dyshim, prioritet i rëndësishëm i Islamit është edukimi që thërret dhe inkurajon në progresin njerëzor. Megjithatë, problemi qëndron në atë se edukimi shihet si një qëllim në vete, gjë që shkakton aspiratat tona të arrihen në një nivel të limituar; larg Islamit.

Si muslimanë që jemi, nuk duhet t’i shohim jetët tona kështu; është një perspektivë shumë e ngushtë e të fokusurit në këtë mënyrë.

Si çdo gjë tjetër që veprojmë në këtë botë, edhe kërkimi i diturisë, është një mjet drejt qëllimit; adhurimi i Krijuesit tonë që të na shpie drejt rrugës së Tij.

Pejgamberi a.s. na ka mësuar që të jetojmë si kalimtarë, sepse kjo jetë nuk është banesa jonë e përhershme. Në të vërtetë, ne do të kalojmë nga kjo botë në përjetësi; dhe, qëllimi i këtij kalimi qëndron në sprovën e një besimi të fuqishëm. Kjo sprovë, e gjitha ka të bëjë me autoritetin dhe përgjegjësinë mbi zgjedhjet tona; çështje kjo që ka të bëjë me atë se si e harxhojmë kohën tonë të limituar me inteligjencën dhe aftësinë tonë kreative. Thënë ndryshe, a do ta shfrytëzojmë kohën dhe aftësitë tona që t’i bindemi Atij? Ose, a do ta përdorim këtë potencial që t’i shërbejmë dëshirave tona?

Ata shpirtëra të bindur që vërtet e njohin Zotin e tyre dhe mesazhin e Tij, këtë duke e përmbushur jetën me nënshtrueshmëri, citohen nga i Lartësuari: “Unë thjesht i kam krijuar xhinët dhe njerëzit të më adhurojnë Mua.” (51, 56).

Në këtë mënyrë, kjo na shpie në një çëshjte tjetër; pasojat e të mos qenit i bindur tek Zoti: Thuaj: ‘Çfarë do të bënte Zoti im me ju nëse nuk do të shfaqnit adhurim dhe nënshtrueshmëri?’ Megjithatë, ju mohuat dhe dënimi juaj do të jetë i pashmangshëm! (25; 77).

Ky ajet na paralajmëron neve se çfarë mund të na ndodhë nëse nuk e drejtojmë jetën tonë drejt bindjes dhe nënshtrueshmërisë ndaj Zotit. Ne varemi dhe jetojmë nga mëshira e Zotit, e cila rritet kur i lutemi Atij vetëm. Në anën tjetër, në rast se e braktisim adhurimin tonë, Zoti do të ndalojë së dashuri ne.

Një tjetër interpretim i ajetit është: “Thuaj: Zoti im nuk do të kujdesej për ju, veç nëse jetoni një jetë me nënshtrueshmëri. Kështu, Zoti qartë e tregon qëllimin e jetës për ata që i shërbejnë Atij, duke e adhuruar Atë sinqerisht; ashtu që në të njëjtën kohë do ta kenë mëshirën, faljen dhe të mirat e Tij. Për këtë arsye ata quhen robërit e të Mëshirshmit.

Përveç kësaj, duhet të jemi të kujdesshëm që jeta të mos jetohet nga tekat tona, gjë që shpie në nënshtrueshmëri të vetvetës; në këtë mënyrë, të rënit nën këtë kategori nuk do të jenë nën përkujdesjen dhe mbrojtjen e të Mëshirshmit.

Ne i lutemi Falësit, të Mëshirshmit, të Dashurit, të Butit, Bujarit, të na udhëzojë drejt jetës së mbushur me lumturi. /onislam