Kjo është dega e tretë nga gjithësej katër të teorisë mjekësore, e cila merret me etiologjinë e sëmundjeve. [Etiologjia është degë e cila hulumton dhe studion shkaqet e sëmundjes.]

*Shkaku i parë është ajri.
Ajri është i domosdoshëm për t’u mbajtur trupi në baraspeshë të njëjtë, përderisa është i pastër dhe nuk përzihet me ajrin APO erëRat e papastra. Ai është mbrojtje e padukshme.
Çdo stinë e vitit lind sëmundjë që janë karakteristike për atë stinë. Kështu p.sh. vera shkakton nervozë, sëmundjet e tëmthit, por shëron sëmundjet e lidhura me ftohtësi. Kjo vlen edhe për stinët tjera.
Ajri i ftohtë forcon organizmin dhe rregullon tretjen. Ajri i nxehtë shkakton efekte të kundërta. Ndryshimet në ajër mund të shkaktojnë kolerën, për të cilën do të flitet më vonë.

*Shkaku i dytë, janë ushqimi dhe pirja.
Kur janë të nxehtë, shkaktojnë nxehtësinë e trupit dhe e kundërta.

*Shkaku i tretë është lëvizja dhe pushimi.
Lëvizja shkakton nxehtësinë e trupit dhe e kundërta.

*Shkaku i katërt është lëkundjet emocionale dhe pushimi.
Sikur ndodh në rastët e hidhërimit, gëzimit, depresionit, trupit dhe brengosjes. Këto faza lëkundin trupin tonë, nga brenga dhe nga jashtë. Edhe për këtë do të flasim më vonë.

*Shkaku i pestë është zgjimi dhe gjumi.
Gjumi e bën trupin të nxehtë nga brenda, ndërsa e flladitë nga jashtë, kështu që atij që flen i nevojitet një mbulesë. Kur njeriu është i zgjuar ndodh e kundërta.

*Së fundi, shkaku i gjashtë është ushqimi dhe ndalesa apo abstenimi nga ai. Balansi në mes këtyre mban shëndet

[Ky shkrim eshe pjese nga libi “Mjeksia Profetike”, shkruar nga Imam Xhelaluddin es-Suijuti, fq. 35-36]