Shejtani ka zemër, sy, vesh, zë, jargë, dhe gishta. Dielli lind midis dy brirëve të tij dhe ai ha e pi me dorën e majtë. Shejtanët banojnë në këtë tokë, në të cilën jetojmë edhe ne. Ata tubohen shumë nëpër gërmadha (rrënoja), vende të shkreta e të pista dhe e pëlqejnë uljen midis hijes dhe rrezeve të Diellit.

Profeti (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) na ndaloi që të ulemi midis hijes e dritës dhe tha:
“Ato janë vendet ku ulen shejtanët.” (Ebu Daudi).
Ata, në numër të madh, gjenden edhe nëpër tregje.

Thotë Profeti (sal-lAllahu alejhi ue sele-lem):
“Ato janë vendet ku shejtani i hedh dhe i çel vezët (vendi ku pjellë, apo mund të kuptohet se tregjet janë vendqëndrimet e tij ku ai i devijon njerëzit dhe u shtinë vesvese.
Muslimi si fjalë të Selmanit – radijAllahu anhu – , ndërsa El-Burkanij e përcjellë si hadith, sh.p).”

Shejtanët shpërndahen nëpër tokë në momentin kur zbret errësira dhe çdo bir i Ademit e ka një shejtan që nuk i ndahet kurrë dhe i cili lëviz nëpër gjakun e tij.