PSE (NUK) FLET HOXHA?!

Jemi mësuar të dëgjojmë (dhe lexojmë) lloj lloj arsyetime për atë pse (nuk) flet hoxha. Disa entuziastë mendojnë se të mos flasësh është frikë por që dikush mjeshtërisht e mbështjell me petkun e maturisë. Disa të tjerë, mbase edhe dashamirë, mendojnë se ajo çfarë do të duhej të thoshte hoxha është “e rrezikshme” dhe e papërshtatshme për rrethanat, andaj ai ka zgjedhur heshtjen.
Njerëzit mund të mendojnë çfarë të duan por nuk ka logjikë që cilido të marrë rolin dhe detyrën e analistit apo edhe zëdhënësit të hoxhës, cilitdo hoxhë. Konsideroj se shumica e divergjencave, hutive, madje edhe përçarjeve kanë ardhur si rrjedhojë e këtyre “zëdhënësve” që kanë pasur guxim që i “ka munguar” hoxhës.
Imam Shafiut i është parashtruar një pyetje dhe ai ka heshtur. Kur e pyetën pse po hesht, tha: derisa të di a është më mirë të flas apo jo.
Atëherë pse (nuk) flet hoxha?
Sepse ai e di se çdo gjë që fluturon nuk hahet.
Sepse ai është formuar me logjikën: “Sikur tu thosha po, do tu obligohej, e nuk do ta përballonit.” (hadith)
Sepse e di se entuziazmi të cilin nuk e menaxhon urtësia me mësimet e shpalljes është shumë i dëmshëm.