Plaku dhe macja

Një plak i urtë i ulur në breg të lumit vërejti një mace që kishte rënë në ujë dhe po mbytej. ai vendosi ta ndihmoj, ia zgjati dorën, por macja e frikësuar e gërvishti.
Plaku, për një moment e tërhoqi dorën, por përsëri e shtriu për ta shpëtuar macen. Edhe kësaj radhe macja e frikësuar e gërvishti, dhe ai përsëri e tërhoqi.
Plaku nuk u zmbraps, dhe për të tretën herë ia zgjati dorën maces që ta nxjerr nga uji. Një njeri i ulur aty pranë, i cili gjatë gjithë kohës i përcillte veprimet e plakut, bërtiti: “A nuk more mësim në dy tentimet e para…, a do të përpiqesh përsëri?”
Plaku nuk i kushtoi vëmendje fjalëve të tij dhe vazhdoj përpjekjet për ta shpëtuar macen nga uji derisa më në fund arriti ta nxjerr.
Pastaj iu afrua njeriut që i bërtiti dhe i tha:”Biri im, natyra e maces është që të gërvishtë, ndërsa natyra ime është të dua dhe të sillem mirë me të tjerët, pse dëshiron që natyra e maces ta mbizotëroj natyrën time?!”
“Biri im, me njerëzit sillu sipas natyrës tënde, e jo sipas natyrës së tyre pa marrë parasysh se çfarë janë dhe sa herë të kanë lënduar. Mos i dëgjo zërat që përpiqen t’i ndryshojnë cilësitë tuaja të mira edhe nëse të tjerët nuk e meritojnë mirësjelljen dhe butësinë tende. Nëse jeton me dëshirën që të tjerët t’i bësh të lumtur, I Lartësuari do të dërgoj dikë që edhe ty të të bëj të lumtur.”
“A mund të jetë shpërblimi i veprës së mirë diç tjetër, pos të së mirës!” (Kur’an, 55:60).
Mbaje zemrën tënde të pastër dhe do të fitosh dashurinë e zemrave tjera. Kurrë mos i anko momentet e lumturisë që u ke ofruar të tjerëve, edhe nëse ata nuk e kanë merituar.
Je i kënaqur me faktin që Zoti yt të mirën e shpërblen me të mirë.