Pas pak, Pejgamberi, Alejhi selam, po na thërret dhe kur shkuam e gjetëm një malësor tek ai. Na tha: Ky njeri e ka nxjerrur shpatën time nga këllëfi derisa unë isha fjetur, pastaj me zgjoi dhe me tha: A nuk me frikësohesh?

Thashë: Jo.

Tha: Kush te ruan prej meje?

Thashë: Allahu! I ra shpata prej dore (nga frika) pastaj e morra dhe i thashë: Kush te mbron prej meje?

Tha: Behu i mire me mua.

Thashë: A dëshmon se nuk ka zot përveç Allahut dhe se unë jam i dërguar i Tij? Tha: Jo, por ta jap fjalën se nuk do te luftoj kurrë dhe nuk do te jem ne anën e atyre qe te luftojnë. Pejgamberi, Alejhi selam, e lëshoi te shkonte ndërsa ai kur arriti tek fisi i vet tha: Pasha Allahun! U ktheva nga njeriu me i mire dhe me i bute, nga i cili kurrë nuk pritet sherr([1]).

——————————————————————————–

[1] Marrë nga: Letaif Min Sireti Err Rresuli, Sal-la Allahu Alejhi Ve Sel-Leme Ves Selefi Es Salihi, Hasen Muhammed Adem & Xhemal Izzuddin Ferid, Darul I’tisam, Kajro, f: 86

Përshtati ne shqip: Sedat Gani Islami,