Xhabir ibnu Abdullah (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka thënë: “Profeti a.s na ka mësuar të falim namazin e istihares në të gjitha çështjet, ashtu siç na mësonte ndonjë sure të Kur’anit. Ai ka thënë:

“Nëse dikush prej jush ka të bëjë me ndonjë çështje të rëndësishme, le të falë dy rekate nafile pastaj le të lutet: Zoti im, të kërkoj më të mirën nga dija gjithpërfshirëse, që Ti posedon. Më jep forcë dhe ndihmë nga ndihma Jote, kërkoj prej mirësisë Tënde të madhe, sepse Ti je Ai, që cakton e jo unë, Ti di gjithçka e unë nuk di asgjë, Ti je që e di të fshehtën.

O Zot, nëse kjo çështje është e mirë për mua në fenë, jetesën dhe të ardhmen time (herët apo vonë) ma shkruaj për mirë, ma lehtëso dhe më jep bereqet në të.

E nëse kjo çështje është e keqe për mua në fenë, jetesën dhe të ardhmen time (herët a vonë), largoje prej meje dhe më largo prej saj. Më cakto të mirën, kudo që të jem e më bëj që të jem i kënaqur me caktimin Tënd. Pastaj përmend çështjen për të cilën po lutet”.[1]