Ka thene el-Mauridij, All-llahu e meshirofte: Nga ajo qe ta terheq verejtjen eshte gjendja ime, une shkrova një liber mbi kaptinen e ”tregtise” permblodha ne te sa kisha mundesi prej librave të dijetareve, dhashe mundim tim dhe e lodha shume mendjen gjate punimit deri sa u rregullua dhe u plotesua, andaj gati se u mahnita shume me ate dhe parafytyrova se une jam nga njerezit me te zellshem në dituri, njehere me erdhen dy beduin dhe me pyeten per nje marreveshje te cilin e kishin bere në shkretetire e cila i eshte vendosur në disa kushte qe permbante kater çeshtje nuk dija per njeren prej tyre pergjigje, ula koken duke menduar, duke menduar per gjendjen time dhe te atyre dyve me thane: Nuk ke përgjigje per ate çfare po te pyesim kurse ti je i pari i ketyre njerezve? Thashe:Jo.Thane:Sa keq per ty dhe u larguan. Pastaj shkuan tek njeri qe shume nga shoket e mi jane me te ditur se ai dhe e pyeten ate e ai u përgjigj shpejte, u binden me ate dhe u larguan, te kenaqur me pergjigjen, falenderues ndaj tij, une mbeta i hutuar (konfuz), me gjendjen time dhe te atyre dyve mora mesim, e une deri sot jam me te njejtat çeshtjet prej diturise, kjo per mua ishte qortim, keshille, verejtje nga e cila e ula vetveten, u largua nga vetja ime pelqimi i vetes, sukses qe mu dhurua dhe udhezim me te cilin u begatova. [Marre nga Libri Edebud dini wed dunja faqe.73].

Pershtati Suad Shabani