Leximi

“(1). Lexo me emrin e Zotit tënd, i Cili krijoi (gjithçka), (2). e krijoi njeriun nga një droçkë gjaku! (3). Lexo! Zoti yt është Bujari më i madh, (4). i Cili, me anë të penës ia mësoi, (5). ia mësoi njeriut ato që nuk i dinte.”
(Kur’an: 96; 1-5)

Kështu nisi shpallja hyjnore e cila i zbriti të dërguarit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s. Pra, fjala “lexo” ishte pika e nisjes së mesazhit hyjnor.
Leximi është mënyra më e mirë e mësimit që njeh njerëzimi. Me lexim mund t’i fitojmë aftësitë, t’i ndryshojmë besimet, t’i zgjerojmë njohuritë dhe t’i jetësojmë ambiciet. Leximi është zakoni i njerëzve të mëdhenj në çdo kohë dhe vend dhe shkopi magjik i cili i bën ligjëruesit më të dalluar dhe më të shkëlqyer sesa të tjerët. Mirëpo, duhet ditur se edhe analfabeti lexon. Gjithashtu edhe i verbëri, i rrituri dhe i vogli. Pra, të gjithë ne lexojmë me gjithë dallimet që kemi në drejtime dhe interesa, pasi që të gjithë kemi nevojë për lexim. Kur lexojmë ndonjë libër ne kalojmë kohëra dhe vende të ndryshme, lexojmë të kaluarën, të tashmen, kalojmë kilometra të shumta dhe largësi të mëdha dhe i jetojmë mijëra vjet për disa çaste.
Fillimisht, të them lexo, për shkak se lënda që ke para duarsh, e cila erdhi pas tri vjet studimi dhe pune, ma vërtetoi rëndësinë e leximit për zhvillimin e individit, zgjimin e umetit dhe krijimin e qytetërimit.