Kur Islami lejon ziline?

Ate që Allahu lejon ne kontrast të hasedit (xhelozisë shkatrruese) është zilia (lakmia që është e lire nga zilia, zilia pa qellim te keq) që nënkupton jo as të dashurit e humbjes së bekimit as urrejtjes së tepricës me personin, por të dëshiruarit të njejtë për dike pa hequr bekimet nga tjetri.

I Dërguari salAllahu alejhi we selem ka thënë: ”Lakmia është e lejuar në dy raste, në rast se ndonjë njeriu Allahu I ka dhënë Kur’anin dhe lexon atë ditën dhe natën dhe personi që Allahu i ka dhuruar pasuri dhe jep ditën dhe natën (Sahih el Bukhari dhe sahis el Muslim) dhe ai salAllahu alejhi we selem gjithashtu sqaroj se çka mund të thuhet: ”Do të doja të kisha çfarë ai ka dhe të bëja atë që ai bën”.

I Dërguari I Allahut salAllahu alejhi we selem ka thënë: ”Ngjajshmëria e personit të këtij ummeti është si për katër individ. Atij që Allahi I ka dhënë pasuri dhe dituri, keshtu që ai përdor pasurinë me diturin e tij. Atij që Allahu ia ka dhënë dituri por nuk i është dhuruar pasuri dhe ai thotë: ”O Zot sikur të kisha edhe unë pasuri ashtu do ta përdorja si ai. Kështu te dytë e kanë të njejtin shpërblim. Një person i tillë dëshiron pasurinë si te tjerët kështu që ai mund të bën mire me to, pa dëshiruar që të tjerët ta humbasin atë pasuri. Personit tjetër, Allahu i ka dhënë pasuri por jo edhe dituri dhe ai e shpenzon ate pasurin në mos bindje ndaj Allahut. Dhe së fundmi, një person të të cilit Allahu as nuk i ka dhuruar dituri dhe as pasuri dhe ai thote: ”Sikur të kisha edhe unë pasuri ashtu do e shpenzoja në atë mënyë që e shpenzon ai. Kështu, te dytë do ta kenë mëkatin e njejtë kundër tyre. [Et Tirmidhi dhe Ibn Maxheh}