Me të vërtetë nga fatkeqesite me te medha qe e kane flakeruar gjeneraten tone, eshte humbja e ambicjes, ikja e vendosmerise dhe ftohja e shpirtrave.
U kenaqen dhe u pajtuan me kane thene dhe kane thene, qendruan dhe mbeten ne nje vend me te palevizshmit, u kenaqen dhe disponoheshin duke i pare ata se si rrine e knaqen pa aktvitet e pune, qeshen me jeten dhe pozicionet e tyre…
Çështe keshtu me ju, kur iu thuhet ejani tek veprat e mbara, ju nuk levizni dot?! Ç’është keshtu me ju, qe kur thirreni per te hipur ne maje , flini?!! Zgjohuni, O Popull! Perparoni, o ju të rinj! Perpiquni, o ju te reja!

Mos stopo në vendin tend! Mos, vallë, stopohet dielli ne vendin e tij?!
A ndalon Hëna ne shtratin e saj?! A pushon era?! A ndalon dita nga udhetimi i saj i percaktuar nga i Gjithdituri?!
Pra, te gjithe jane ne levizje, te gjithe jane ne gara.
Koha kalon me kalimin e mjegulles, zeri perpiqet deri ne fundin e tij, drita shkelqen deri ne fundin e saj.
Eja, o krijese e çuditshme, mos stopo, sepse ti me.stopimin tend humb ore te tera te shtrenjta, te cilat nuk do te kthehen me kurre.
Jeta jote varet nga frymemarrje e tua, historia jote shkruhet me oret e tua.
Kije frike Allahun per ditet, netet, oret dhe motet, mjaft më, mjafton papunesia, mjaft me vonesat, prapambetjet e zvarritjet.
Thyeji mbresat e gafletit, ktheje veshtrimin rreth teje, nuk do te gjesh te stopuar perpos qyteteve e venbanimeve.
Të gjithe jane ne gjalleri, levizje e pune, ne kerkim, ne perpjekje,e ti je i zene me shpresen gënjeshtare.

Nuk te lejohet te rrenosh jeten tende, as ta vrasesh kohen ne zbavitje, sepse vrasja e te pafajshmes eshte gje e ndaluar – haram.
Me palevizshmerine tende ngjan i vdekuri dhe i ngurti.
E po te mbaje ne shpirtin tend ambcije te larte, do te ishe ne pune para mengjesit.
Dielli po iken kah perendimi, e jeta jote po nis kah ikja, kurse ti akoma qendron ne nje vend, i palëvishëm.

Aid El- Karni