Etapa e gjashtë është kur Ademit [alejhis-selam] iu krijua goja, fytyra dhe organet e trupit, pasi deri atëherë pjesa e barkut ishte bosh si enë qeramike. Thotë Zoti në Kur’an: “Ne e krijuam atë nga argjili si qeramikë e zezë.” (El-Hixhr: 26)

Në disa hadithe, thuhet që Ademi [alejhis-selam] u la si enë qeramike për dyzet ditë. Thotë Profeti [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “Kur Zoti i dha formë Ademit [alejhis-selam], e la atë aq sa deshi vetë. Vetë Iblisi sillej rreth tij duke e vëzhguar me kujdes. Kur e pa që është bosh nga brenda e kuptoi se do të jetë një krijesë e papërmbajtur.”

Shejtani sillej rrotull Ademit duke kërkuar ndonjë pikë të dobët, të cilën e gjeti. Kjo pikë e dobët ishte boshllëku që kishte Ademi në zonën e barkut dhe të kraharorit. Kjo tregon se njeriu si krijesë do të ishte i papërmbajtur nga epshet, joshjet dhe kënaqësitë e kësaj bote. Shejtani ia gjeti Ademit pikën e dobët, që pa iu dhënë shpirti. Të njëjtën gjë shejtani bën me secilin nga ne: Ai kërkon dhe përcakton pikën tonë të dobët me të cilën mund të na mashtrojë. Ai do përdorë këtë pikë të dobët, për ta çuar njeriun drejt shkatërrimit. Mund të vazhdosh të veprosh të njëjtin gjynah për njëzet apo tridhjetë vjetë. Kjo, pasi shejtani e ka kuptuar dobësinë tënde dhe përqendrohet në atë pikë. Shërimi i vetëm i kësaj dobësie është: “Ti nuk do të kesh pushtet tnbi robërit e Mi.” (El-Hixhr: 42)

Pra, shërimi është adhurimi dhe forcimi i lidhjeve me Zotin.

Periudha në të cilën Ademi [alejhis-selam] qëndroi si statujë përmendet në Kur’an: ” Vërtet ka kaluar një periudhë kohore, që njeriu nuk ekzistonte fare si një diçka i përmendur.” (El-Insan: 1)