Dobitë e mëdha dhe të hollësishme gjenden në leximin e sures El Fatiha në shërimin e kafshimeve helmuese. E para, siç kemi thënë më sipër në këtë kapitull, zvarranikët dhe insektet e tjera helmuese bartin në vete veti të lindura, tepër të këqija dhe neveritëse. Arma e vetme e tyre për t’i mbajtur këto veti është kafshimi helmues dhe thumbimi vdekjeprurës. Më tej, këto lloj krijesash mund ta hedhin jashtë helmin e vet kur janë të nxitura nga ndonjë sulm i rëndë tërbues. Në anën tjetër, All-llahu i gjithëfuqishëm e ka krijuar ilaçin për çdo sëmundje, antidotin për çdo helm dhe gjithçkaje ia ka krijuar të kundërtën.
Siç kemi thënë edhe më herët, fryma e syrit magjepsës e godet reaksionin natyror në shpirtin e viktimës së vet. Në po këtë mënyrë, pas takimit të tyre, fryma e atij që prodhon ekzorcizëm (rukja)169 kalon nëpër frymën e viktimës dhe, në mënyrë instinktive, që të dytë ngriten për të kundërshtuar njëri-tjetrin, mu si reaksionet kimike të helmit dhe të antidotit të tij, kur ai depërton në trup që të luftojë dhe të eleminojë pasojat e helmit. Kjo zbulohet pikërisht sipas luftës natyrore ndërmjet rruazave të kuqe dhe të bardha të gjakut gjatë sëmundjes. Veprimi efikas i ilaçit varet nga fuqia e antidotit, duke supozuar se ai është ilaç i duhur, kurse, me lejen e All-llahut, lutjet e eleminojnë pasojën e helmit, ndërsa trupi kryen detyrën e nxjerrjes së helmit që ka mbetur.
E ngjashme me këtë është edhe reaksioni ndërmjet sëmundjes shpirtërore dhe ilaçit shpirtëror. Po kështu ndodh edhe në rastin e sëmundjes fizike dhe reaksionit të saj në ilaçin shpirtëror. Në këtë kuptim, përdorimi i fryrjes dhe i pështyrjes mbi viktimën nga personi që përdor ekzorcizmin, e ftoh trupin e viktimës dhe e lagështon ajrin, kur ata janë të lidhur me invokacione dhe lutje që dalin nga zemra e pasuruar e personit që bën ekzorcizëm nëpërmjet gojës së tij. Ndërsa, në këtë rast, veprimi efikas i lutjes përzihet me frymën dhe pështymën e tij dhe ato e arrijnë të bëhen më të fuqishme. Në të vërtetë reaksioni kimik në përzierjen e lutjeve dhe pështymës është i ngjashëm me përzierjen e ilaçeve të komplikuara. Kur fillon njëherë (ai ilaç i komplikuar), shkrirja e tij prodhon pasoja (telashe) njësoj si të shkaktarit.
Fryma e njeriut që bën ekzorcizëm e sulmon shpirtin e keq magjepsës me ashpërsi të theksuar dhe veprimin e syrit të keq e konsideron si diçka të neveritshme dhe të urryer, që nuk mund ta durojë dot. Sa më e fuqishme të jetë fryma, besimi, pastërtia dhe lutjet e personit që bën ekzorcizëm, aq më e fuqishme është rukja e tij. Përdorimi i pështymës kundër syrit magjepsës bëhet gjithashtu me qëllim të luftimit të thumbimit të akrepit dhe kafshimit letal të gjarprit.
Edhe shpirtrat e mirë dhe të këqij e përdorin pështymën e tyre. Për këtë magjistarët, në disa forma të magjepsjes, lidhin nyja dhe pështyjnë mbi ta derisa t’i thonë mallkimet. Kjo është shënuar mirë dhe qartë në versetin në të cilin kërkohet ndihma e All-llahut për mbrojtje kundër së keqes dhe magjepsjes së atyre “që fryjnë mbi spango….” (Kur’ani 113:4) derisa t’i thonë mallkimet. Kjo ndodh për shkak se fryma (nefs) ballafaqohet me luftën e mundshme dhe shkrihet me gjendjen e tërbimit dhe bëhet luftëtar i ashpër i cili i hedh shigjetat mbi kundërshtarin. Ndërsa pështyma e tij, që ndiqet nga një sasi pështyme, rrit efikasitetin e qëllimit të përkeqësimit. Ndonjëherë magjistarët e përdorin pështymën e tyre, duke e zëvendësuar me nevojën që të jenë në kontakt të drejtpërdrejtë vizuel me viktimën. Kjo bëhet me ndihmën e exhinëve të këqij nëntokësorë. Për ta përballuar këtë, meleqtë e bekuar dhe të mirë i kundërvihen këtij imponimi duke e refuzuar përmes leximit të verseteve të Kur’anit dhe fryrjen e këtyre fjalëve të shenjta kundër tyre, si dhe duke e shoqëruar me pështymë këtë lexim. Në këtë luftë do të fitojë dhe do të dominojë një luftëtar i fortë.
Betejat e shpirtrave dhe instrumentet e tyre janë të ngjashme me ato të betejave materiale, me armët dhe luftërat e tyre. Fusha e luftës është toka e ballafaqimit të tyre me armikun së bashku me armët dhe ushtarët e tyre. Megjithatë, kur individi është i përshkuar nga ndijimet e veta fizike, ai nuk mund ta njohë praninë e shpirtrave, ndikimin e tyre, reaksionet dhe qëllimet për shkak se dominojnë ndijimet trupore. Prandaj, ai është tepër larg njohjes së botës së shpirtrave, të ligjeve, qëllimeve dhe synimeve të tyre. Shkurt, nëse besimi, shpirti dhe fryma e dikujt janë të fuqishëm dhe nëse përputhen me thelbin e sures El Fatiha, kurse me lejen e All-llahut, dhe duke lexuar fjalët e tij të shenjta njëkohësisht me fryrjen mbi individin përkatës, që e shoqëron pështyma mbi viktimën, me vullnetin e All-llahut, një lexim i këtillë do të nxitë reaksionin e shpirtrave të këqij dhe do të shkaktojë eleminimin e veprës së tyre të shëmtuar, kurse All-llahu e di më së miri.