Diskutimet e ditëve të fundit rreth mjaltit ia kanë prishur pak qejfin konsumatorëve. Njerëzit janë në dyshim dhe nuk dine ç’të bëjnë nëse mjalti të cilin kanë blerë për shërim dhe një jetë të shëndetshme mund të dalë i rremë (jo origjinal).
Një pjesë e rëndësishme e informacionit lidhur me dallimin e mjaltit të vërtetë që qarkullon në mes popullit nuk është e vërtetë. Pedagogu i degës së Bletarisë në universitetin Firat, Mehmet Ali Kutlu, thekson se niveli i glukozës në mjaltë nuk mund të kuptohet asnjëherë kur shihet nga jashtë. Këtë gjë mund ta përcaktojnë vetëm ekzaminimet e bëra në kushte laboratorike. Inxhinierët ushqimorë theksojnë se në mjaltin e shitur lirë padyshim që ka hile.
Nëse vlefta e mjaltit është vërtet e lirë, këtu nuk mund të flitet për mjaltë. Këta mund të jenë produkte të marra nga sheqeri dhe të cilat kanë ngjashmëri me mjaltin. Kutlu shpjegon se këtyre produkteve u hidhet aromë mjalti dhe pak nga mjalti i kulluar pishe. Ai gjithashtu thotë se numri i bletëve brenda kovës duhet të arrijë afërsisht numrin 80 mijë. Ai shpjegon se është normale që bletëve të cilat dalin nga dimri t’u jepet shurup në pranverë dhe ky shurup mund të jepet deri në muajin e tretë. Ndërsa mjalti merret në muajin e shtatë dhe të tetë. Kjo do të thotë se nuk ngel asnjë gjurmë nga sheqeri i dhënë në muajin e tretë. Në këtë rast sheqeri jepet me qëllimin e rritjes së bletës së vogël. Disa prodhues i japin sheqer bletëve edhe në periudhën e mjaltit. Kjo është një gjendje e cila nuk i përshtatet moralit të punës dhe tregtisë. Bletës mund t’i jepni ç’të doni shurup misri, glukozë, reçel, shurup rrushi dhe pekmez, çfarëdo gjëje t’i jepni bleta do ta kthejë në mjaltë. Konsumatorët duhet të zgjedhin mjaltin e pare. Ky është mjalti më i besueshëm i marrë nga paketat e përgatitura nga bletarët. Është i pamundur kontrollimi i mjaltit me anë të syrit, apo të vendosjes në frigorifer. Mjalti nuk futet në frigorifer. Kur vendoset në frigorifer mjalti menjëherë thith lagështirën e tij. Krijohet një shtresë në sipërfaqe. Kur krijohet ajo shtresë atëherë mjalti është sheqerosur. Kjo është një praktikë e gabuar. Origjinaliteti i mjaltit nuk mund të kuptohet me anë të kësaj metode.
Metoda tradicionale e përcaktimit të sheqerit në mjaltë

Për të dalluar mjaltin e luleve nga mjalti në të cilin kanë hedhur sheqer mund të merrni një kuti shkrepëse dhe të hidhni pak mjaltë, nëse e mbani drejt dritës mund të shihni nëse ka apo jo sheqer. Pjesa e mjaltit duhet të mbahet nën një burim drite të fuqishëm. Nëse në mjaltin që fillon të varet drita mblidhet nga ana e majtë është mjaltë lulesh nëse mblidhet nga ana e djathtë është mjaltë i sheqerosur. Vetëm se drita e mbledhur në anën e djathtë nuk është gjithnjë treguese e mjaltit të sheqerosur, ndonjëherë edhe mjalti me burim lulet dhe pishën mund ta mbledhë dritën nga ana e djathtë. Për ne ka rëndësi që mjalti i marrë të jetë mjaltë lulesh. Prandaj drita e mjaltit që do të marrim duhet të mblidhet nga ana e djathtë.
Rrugët e dallimit të mjaltit të vërtetë dhe atij të rremë
Mjalti i vërtetë sheqeroset në ambiente të ftohta, mjalti i rremë nuk sheqeroset.
Mjalti origjinal ka një aromë të veçantë, të lehtë si esencë. Kjo aromë ndihet më tepër kur presim mjaltin apo kur hapim kapakun e vendit ku e ruajmë.
Mjalti i vërtetë është më i plotë se mjalti me glukozë.
Mjalti i vërtetë nuk është shumë i ëmbël si sherbet. Mjalti me glukozë është më i ëmbël. Kur marrim një lugë mjaltë mund të kemi shije të ndryshme. Në mjaltin e rremë ka një shije të vetme.
Në mjaltin e lirë padyshim që ka sheqer dhe lëndë të përftuara nga diku tjetër.
Disa prodhues të lëndës së përftuar nga sheqeri i shtojnë dhe mjaltë të kulluar pishe. Mjalti i pishës përdoret shumë për shkak të çmimit të lirë.
Metoda e mbajtjes së mjaltit në frigorifer është e gabuar. Ai nga përbërja e tij do ta thithë në çdo rast lagështirën. Krijohet një shtresë pastaj kristalizohet. Produktet të cilat nuk janë mjaltë nuk e kanë këtë veçori.