Nuk është e tepërt kjo që tha për veten Abdullah ibnu
Mes’udi. Një ditë prej ditësh Omer ibnul Hattabi r.a. takon një
karvan në njërin prej udhëtimeve të tij, gjatë një nate të errët
që e kishte mbuluar me errësirën e saj karvanin.
Në karvan kishte qëlluar Abdullah ibnu Mes’udi e Omeri e
urdhëroi një njeri t’i pyesë ata:
– Prej nga jeni?
– Prej një vendi të largët.
– Për ku jeni nisur?
Abdullahu u përgjigj:
– Për në Shtëpinë Shenjtë.
Omeri tha: “Me siguri në mesin e tyre është ndonjë alim,-
(dijetar) dhe e urdhëroi një njeri dhe i thirri ata:
– Cila pjesë e Kur’anit është më madhështore?
103
– Allahu është një, nuk ka zot tjetër përveç Atij. Ai është
Mbikëqyrës i pëhershëm dhe i përjetshëm. (2:255)
– Pyete, cila pjesë e Kur’anit është më e përsosur?
– Vërtet Allahu urdhëron drejtësi, bamirësi, ndihmë të
afërmve.(16:90)
– Pyete, cili ajet i Kur’anit është më gjithëpërfshirës?
– “E kush bën ndonjë të mirë, që peshon sa grimca, atë
do ta gjejë. Dhe kush bën ndonjë të keqe, që peshon sa
grimca, atë do ta gjejë” (99:7-8)
– Pyete, cili ajet i Kur’anit është më frikësues?
– Nuk është (shpëtim) sipas shpresave tuaja e as sipas
shpresave të ithtarëve të Librit. Kushdo që bën keq, do të
ndëshkohet me të dhe nuk do të gjejë pos Allahut, as mik as
ndihmës. (4:123)
– Pyete, cili ajet i Kur’anit është më shpresëdhënës?
– Thuaj: O robërit e mi, që e keni ngarkuar veten me
shumë gabime, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së
Allahut, sepse vërtet Allahu i fal të gjitha mëkatet. Ai,
njëmend, fal shumë dhe është mëshirues. (39:53)
Omeri tha:
– Pyete, a është në mesin tuaj Abdullah ibnu Mes’udi?
Ata u përgjigjën:
– Betohemi në Allahun se ai është në mesin tonë.