Kur ishim në Mekë para disa viteve, nëna ime kishte nevojë për një karrocë invalidësh. Sapo mbërritëm në qytet dhe derisa ishim duke dalë nga taksi, e pyetëm njëri-tjetrin: “Ku mund ta gjejmë një karrocë invalidësh?”

Për këtë qëllim e bëmë një lutje të shkurtër. Brenda një minute, erdhi një djalë i ri tek ne duke vrapuar me një karrocë, dhe përsëri iku pa na thënë asgjë. Nuk kishte asnjë mundësi që të na kishte dëgjuar, ishte shumë larg prej nesh për ta dëgjuar bisedën tonë. Ne e shikuam njëri-tjetrin me shumë habi. Edhe në një lutje të vogël kur deshëm një karrocë invalidësh, gjithashtu kishim edhe kërkesa të mëdha.

Kur bëni lutje për t’i gjetur çelësat e humbur ose për ta kaluar provimin, gjithashtu lutuni edhe për gjëra të mëdha që ju nevojiten në këtë botë dhe në botën e ardhshme. Madje edhe për diçka shumë të thjeshtë si:
“O Zoti im, të lutem më ndihmo të gjej një parking, dhe më jep mua dhe të dashurve të mi gradat më të larta në xhenet.”

Kurrë nuk i dihet se kur Ai na përgjigjet në lutje të vogla dhe të mëdha në të njëjtën kohë.

Pejgamberi (savs) ka thënë:
“Me të vërtetë, Zoti yt është bujar dhe i turpshëm. Nëse robi i Tij ngre duart drejt Tij (me lutje), Ai ka turp t’i kthejë ato bosh.” (Ebu Davudi)

Përshtati: Miftar Ajdini