Sa të varfër e të gjorë janë shpirtërat e atyre që s’e kanë njohur Islamin dhe nuk janë udhëzuar me të. Këtë duhet ta kuptojë çdo thirrës në Fe dhe të nxitojë që thirrjen ta përhapë dhe ofrojë çdo njeriu në këtë botë. Thirrësi duhet të jetë i prirur për thirrje sepse vetë Islami është mirësi dhe shpëtim për të gjithë. Thirrja duhet të bëhet në tërë botën dhe në mënyrën më të bukur, sepse lumturia e njerëzimit s’mund të gjendet diku tjetër veç kësaj Feje të përjetshme. Thotë Allahu [xh.sh.]:
“E kush kërkon fe tjetër përveç Fesë Islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit”
(Kur’an 3:85). Një thirrës islam banonte në Mynih të Gjermanisë. Në hyrje të qytetit kishte një reklamë në të cilën shruante “Ti nuk e njeh
Jokohamën.” Thirrësi islam në afërsi të saj ngriti një reklamë tjetër më të madhe dhe shkroi: Ti nuk e njeh Islamin, e nëse dëshiron ta njohësh bjeri këtij numri… dhe filluan t’i telefonojnë gjermanët nga të gjitha anët e Gjermanisë sa që për pak kohë të shkurtër pranuan Islamin me mijëra gjermanë e gjermane. Në atë vend më vonë ngritën një mesxhid dhe qendër islame për arsimim.
Njerëzimi ka nevojë të pazëvendësueshme për Islamin që ai t’ua kthejë njerëzve qetësinë, stabilitetin dhe sigurinë e kështu të
dalin nga kaosi ku gjenden sot. Allahu thotë në Kur an: “Allahu e vë me atë (Kur’anin) në rrugët e shpëtimit atë që ndjek kënaqësinë e Tij dhe me ndihmën e Tij i nxjerr ata prej
errësirës në dritë dhe i udhëzon në një rrugë që është e drejtë” (Kur’an 5:16).
Një mistik islam thotë: “Nuk kam përfytyruar që dikush në botë të adhurojë përveç Allahut Fuqiplotë , por në Kur’an thuhet: “E nga robërit e Mi, pak janë mirënjohës” (Kur’an 34:13).
“Në qoftë se i bindesh shumicës në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e Allahut”
(Kur’an 6:16).
“Po ti edhe pse i lakmon, shumica e njerëzve nuk do të besojnë” (Kur’an 12:103).
Një dijetar musliman më tregoi se njëherë një Sudanez i shkretëtirës kishte ardhur në kryeqytetin Hartum, në kohën kur Sudani akoma ishte koloni e Britanisë. Në kryeqytet sudanezi i shkretëtirës pa një polic britanik duke ecur në rrugë. Pyeti shkretëtirasi: Kush është ky njeri? I thanë: njeri që nuk beson. Tha: Nuk beson në çka? I thanë: Nuk beson në Allahun. Tha: Vallë a ekziston njeri që nuk beson në Allahun [xh.sh.]. Rrugës për në shtëpi pyetej i habitur: “E ç’kanë ata që nuk besojnë” (Kur’an 84:20). Një dijetar islam me emrin Esmai tregon rastin e një muslimani të shkretëtirës që kishte dëgjuar një lexues të Kur’anit duke
recituar ajetin 23 të sures edh-Dhariatë:
“Pasha Zotin e qiellit e të tokës, kjo është një e vërtetë ashtu siç është e vërtetë se ju flisni”,
(Kur’an 51:23) me ç’rast kishte thënë: “I Lartësuar qoftë Allahu, ç’nevojë ka që Ai të betohet për të argumentuar ekzistimin e Tij, i Madhëruar qoftë Ai.” Pra, ky është të menduarit e drejtë për Allahun dhe Cilësitë e Tij. Allahu Mëshirues thotë: “Dhe Ai është që e lëshon shiun, pasi që ata t’i kenë humbur shpresat dhe Ai shtrin Mëshirën e Vet”
(Kur’an 42:28). “S’ka dyshim se Mëshira e Allahut është pranë të mirëve” (Kur’an 7:56).
“Vërtet, ndihma e Allahut është Afër”
(Kur’an 2:214). Kush i lexon librat e historisë dhe biografisë së njerëzve nga e kaluara mund të përfitojë shumë, midis të tjerash:

1. Vlera e njeriut është në bamirësinë e tij. Kjo është thënie e ‘Aliut që nënkupton se vlera e njeriut është në diturinë, sjelljen, karakterin, moralin apo adhurimin që ai bën, e asnjëherë vlerat e njeriut nuk i tregon pozita apo fizionomia. Allahu [xh.sh.] thotë: “Një rob besimtar është më i vlefshëm se idhujtari edhe nëse ai ju mahnit” (Kur’an 2:221)

2. Pozita e njeriut njihet në bazë të punëve dhe sakrificave që bën. Nderi dhe madhështia nuk përfitohen lehtë, e as që mund të arrihen pa derdhur djersë. “Dhe bëni përpjekje të denjë për hir të Allahut” (Kur’an 22:78).

3. Vetë njeriu – me lejen e Zotit – është faktori kryesor që krijon historinë e vet. Ai e shkruan biografinë e tij me veprat e mira apo të liga.
“Ne i shkruajmë veprat dhe gjurmët e tyre…”
(Kur’an 36:12).

4. Jeta e njeriut është e shkurtër dhe përfundon shpejt. Mos e mbush atë me gjynahe, shqetësime e mërzitje. “Ditën kur ta përjetojnë atë (Kijametin), atyre do t’u duket sikur nuk kanë jetuar më tepër se një mbrëmje ose një mëngjes të saj”
(Kur’an 79:46) Mjafton mërzitja vetëm me jetën që është e hidhur dhe në të cilën nuk punohen vepra të mira.