Këto janë rënkimet e banorëve të zjarrit

Nga Ebu Emame el Behili (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) transmetohet se ka thënë: I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Ndërkohë që unë isha duke fjetur, erdhën dy burra të cilët më mbërthyen për krahu dhe më morën me vete derisa mbërritëm në fundin e një mali të lartë dhe të thepisur. Ata më thanë: “Ngjitu në të!” Thashë: “Unë kurrsesi s’mund të ngjitem dot.” Ata thanë: “Ne do ta lehtësojmë ty ngjitjen në të.” (I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) tha: “U ngjita derisa arrita në mesin e malit, kur dëgjoj disa britma të fuqishme dhe thashë: “Çfarë zërash janë këto?” Thanë: “Këto janë rënkimet e banorëve të zjarrit (xhehenemit).” Pastaj vazhduam të ecim derisa mbërritëm te disa njerëz të varur prej leqeve të këmbëve, nofullat e të cilëve ishin të çara dhe rridhnin gjak. Thashë: “Çfarë janë këta?” Njëri prej shokëve të mi më tha: “Këta janë ata që e prishin agjërimin e tyre pa hyrë koha e çeljes së tij.” Ecëm më tej dhe arritëm deri te disa njerëz me trupa shumë të fryrë, që mbanin erë shumë të keqe dhe pamja e tyre ishte shumë e shëmtuar. Thashë: “Kush janë këta?” Ata më thanë: “Këta janë lavirët dhe laviret.” Pastaj vazhduam të ecim, kur shoh disa gra gjokset e të cilave i kafshonin gjarpërinjtë. Thashë: “Ç’është me këto?”

Thanë: “Këto janë ato që i pengojnë fëmijët e tyre të pinë prej qumështit të tyre.” Pastaj kemi ecur derisa erdhëm te disa fëmijë të cilët luanin në një lëndinë midis dy lumenjve. Sërish u thashë shokëve të mi: “Ç’është me këta?” Thanë: “Këtë janë fëmijët (pasardhësit) e besimtarëve.” Pastaj u shfaq para meje një verandë (ballkon), ndërkohë shoh tre persona (të gëzuar) që pinin verë. Thashë: “Cilët janë këta?” Thanë: “Ata janë Xha’fer bin ebi Talib, Zejd bin Harithe dhe Abdullah bin Raueha, pastaj u shfaq para meje një verandë tjetër, kur shohë tre vetë. Thashë: “Kush janë këta?” Thanë: “Ibrahimi, Musai dhe Isai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi ta!). Ata janë duke të pritur ty.” [1]

Ky hadith është i saktë dhe i plotëson kushtet e Muslimit, por as Buhariu e as Muslimi nuk e kanë transmetuar atë. Buhariu ka transmetuar hadithe (të tjera) nga të gjithë transmetuesit e këtij hadithi, përveç prej Sulejm bin Amir-it prej të cilit ka transmetuar Muslimi.

[1] E transmeton EL Hakim në “Mustedrak-un” e tij vëll. II, f. 209. E ka përmendur gjithashtu El Mundhiri në librin “Et tergib ue et terhib” me nr.. 2393. Po ashtu e ka transmetuar Ibën Huzejme dhe Ibën Hibani në “Sahihët” e tyre. Teksti i mësipërm është i Ibën Huzejmes. El Hafidh ka thënë: “Ky hadith është i pacenueshëm.” Shejh Albani e ka saktësuar këtë hadith në “Et Tergib”, po ashtu edhe shejh Mukbil El Uadi’i në “Es sahihu el musned mimma lejse fi es sahihajn”,, vëll.I, f. 421 dhe, Vëll. I, f. 354-355.